Van Persie heeft een psycholoog nodig

(c)EPA

Een interviewtje in The Sunday Times kan, voor wie dat wil, uitmonden in een prachtig staaltje psychologie van een zelfverklaarde topvoetballer. Robin van Persie doet huilie huilie over mijn vriend Louis. Hij heeft geen eerlijke kans gekregen, Louis was gemeen en Robin was gewoon een beetje moe. 

Hij moest zelfs met pijnstillers spelen tijdens de kerstdagen, omdat hij na het WK een week te kort vakantie kreeg. Oh ja, hij wilde helemaal niet weg uit Manchester. Ik heb medelijden met deze wereldvreemde semi-grijsaard, die spontaan lijkt te vergeten hoe het in Engeland werkt. Niet vreemd na 11 seizoenen, dat zijn er ook niet zoveel. 

Wat Robin vergeet te zeggen is dat zijn prijzenkast zo leeg is dat het een prijzenlast is. Wat hij eveneens vergeet is dat zijn ego zo groot is, dat de pers vaak niet in dezelfde ruimte past als RvP. hij past zich eenvoudig aan, want het EK van 2012 was niet het enige moment dat hij weigerde om met het journaille te communiceren. 

Ik zou het zelf bijna vergeten, maar in zijn eerste jaar bij Manchester U scoorde hij 26 keer. Het jaar daarop, pre-WK, dus zonder vermoeidheid en al die lasten, was hij 12 keer trefzeker, en kwakkelde hij met blessures. Kortom, enige zelfkennis kan hem niet worden ontzegd, het is beter als hij zijn snater houdt.

Ook het feit dat hij niet naar een topclub uit een van de andere grote competities gaat zou Robin, theoretisch, kunnen doen beseffen dat hij weliswaar goed kan ballen, maar geen wereldster is. Anders had hij Oranje wel in 2010 wereldkampioen gemaakt, zoals Arjen, wel wereldtop, vorig jaar bijna deed.

Al zijn hele leven leidt Robin aan het syndroom van Genee, dat zijn mensen die denken dat ze iets kunnen, terwijl dat stiekem niet het geval blijkt te zijn. Omdat ze niet kunnen incasseren, worden ze een tikkeltje vals als je hen op hun rudimentaire gebreken aanspreekt. Daarom heeft Robin nooit te horen gekregen hoe het echt met hem zit. 

Wat Robin evenmin zal begrijpen is dat ook de doorsnee voetbalfan wel een beetje klaar is met hem. Robin speelde elf jaar in Engeland, bij Arssenal an Man United. Dennis Bergkamp speelde ook 11 jaar in Engeland, bij Arsenal. Hij won 3 titels, 4 FA Cups. Robin won in 8 jaar Arsenal 1 FA Cup. met United werd hij kampioen. 

Omdat Bergkamp altijd zijn voeten liet spreken, maar zelden tot nooit de pers ontweek, staat een standbeeld van hem bij de ingang van het Emirates stadion. Als Robin ooit weer eens terugkomt zal hij er andermaal hoofdschuddend naar kijken. Een standbeeld voor een mannetje met vliegangst, hoe verzin je het. Ik ben veel beter.