(C) UEFA.com
Na de uitzending van de
Tour-proloog zond Eurosport de finale uit van het EK voetbal -17. Voor meisjes.
Ik wil goed voetbal wil zien, en dat kan in mijn beleving ook door vrouwen
worden gespeeld. Met aangename verbazing heb ik onverwacht de hele wedstrijd
uitgekeken.
In de eerste helft werd
Zwitserland afgetroefd door een Spaanse ploeg die alle facetten beheerste.
Prachtige passes, dito aannames en combinaties, en af en toe de beuk erin.
Uitblinkster Lucia Garcia is waanzinnig compleet. Of ze peert de bal er zelf
in, of ze maakt ruimte voor een ploeggenoot, zoals bij de 4-1 van Lorena
Navarro.
In de tweede helft lieten
de Zwitsersen zien waarom zij in de finale stonden. Met Amira Arfaoui, die om
dubieuze redenen niet in de basis was gestart, bleek de ploeg bijna
gelijkwaardig aan Spanje. Zij zorgde voor diepgang, was constant dreigend en is
net als haar Spaanse collega een potentiële topspeelster. Op de uiteindelijke
5-2 overwinning voor de Paellakauwsters viel helemaal niets af te dingen, De
Raclettebrigade kwam net tekort.
De commentatoren waren
lyrisch over de ploeg van coach Pedro Lopez, die een schitterende machine heeft
gecreëerd. Lucia en Arminia zijn voor hun club, Oviedo Moderno (Garcia) en
Young Boys, (Arfaoui) al even bepalend als in hun nationale ploeg.
En dat brengt mij bij de
dwerg van Barça.
Samen met een Argentijnse
vriend zag ik de adembenemende finale van de Copa America. Een ouderwets potje
Zuid-Amerikaans voetbal, met intimidaties waar criminelen van kunnen leren,
high kicks op alle lichaamsdelen onder het mom, ik speelde de bal, matennaaierij
waarvan Neymar nog wat van kan opsteken, en uiteindelijk een winnaar, Chili,
dat voor het eerst een hoofdprijs won.
Ik legde mijn vriend uit
dat ik het WK van 1986 heb gezien (hij was toen 4), waar Maradona in zijn
eentje, Argentinië wereldkampioen maakte. zoals hij ook uitblonk bij zijn
clubs. Ik heb Zidane zien schitteren in clubshirts en de Franse ploeg, waarmee
hij Wereld-en Europees kampioen werd. Inderdaad, ook Diego en Pelé wonnen nog
nooit de Copa America, maar verzamelden wel wereldtitels.
Messi's statistieken in de
nationale ploeg zijn opvallend, omdat ongeveer de helft van zijn goals in
vriendschappelijke potjes zijn gescoord. 'Deskundigen' kunnen mij niet uitleggen
waarom hij in Europa 5 man kan passeren maar op een eindtoernooi niet eens de
ballenjongen kan uitkappen. Bayern München of Real Madrid zijn beter dan
Bolivia, of Iran (WK 2014). Voor een persoonlijke actie waaruit een doelpunt
vloeit heb je echt geen toppers in je ploeg nodig, dat ben je namelijk lekker
zelf.
Ofwel, Messi is simpelweg
niet zo goed als iedereen zegt, een lichtelijk gewaagde stelling zelfs voor een
columnist die naar vrouwenvoetbal kijkt, of hij zet zichzelf enorm onder druk,
omdat hij zich meer dan wat dan ook Argentijn voelt, daar kan Maxima dan weer
een voorbeeld aan nemen.
Het valt niet uit te
sluiten dat één van de genoemde meisjes ooit hun land aan een Wereld- of
Europese titel helpt. Het valt wel uit te sluiten dat Messi tot hetzelfde in staat
is. Het albiceleste lijkt hem langzaam te verwurgen, waardoor hij geleidelijk
wordt gereduceerd tot wat hij statistisch gezien al is. Een geniale
clubvoetballer.
Maar meer ook niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten