Stop de Persen, Mollema staat Derde

De jongste bediende kwam met een verhit gezicht de drukkerij binnengerend, waarbij hij net niet over zijn eigen benen struikelde. Nadat hij zijn adem min of meer onder controle had, nam hij zijn pet af en keek iets omhoog naar de rijzige gestalte van de zetter, wiens laatste haarrestanten als een krans zijn glimmende schedel van een borstelig aureool voorzagen.

Nadat de jongeling het grote nieuws had verteld staarde de zetter naar zijn met drukinkt besmeurde schort. Na enige aarzeling besloot hij toch maar het grootste lettertype te gebruiken. Immers, na wel één derde van de Tour te hebben gereden, stond een landgenoot op de derde plek, dus dat was nieuws. Groot nieuws!

Natuurlijk, van een land dat een verloren WK finale uitbundig viert en een politicus in plaats van een voormalig topsporter richting het IOC duwt moet je niet al te hoge verwachtingen hebben. Zodra die heroïsche rondvaart weer ergens opduikt ben ik binnen één seconde grijs en vervolgens lijd ik aan een dagenlange hikaanval. Inmiddels is daarbij een Eurlingetje in mijn rechterlong geconstateerd, wat het ademhalen niet eenvoudiger maakt. Richard Krajicek of Pieter van de Hoogenband, of het halve vrouwenhockeyelftal leken mij beduidend geschikter.

De artikelen over Mollema gisteren suggereerden dat hij het podium op de Champs Elysees had gehaald. Dan nog, het is slechts de derde plek en die telt niet in de sport. In Nederland is een podiumplek echter goed voor een ritje door zijn geboortedorp en het ereburgerschap van het land. Echter ende reeds, over twee weken staat hij ergens buiten de top tien, want zelfs in dopinggebruik blinken wij niet uit, zie Michael Boogerd die vooral wordt herinnerd als de winnaar op La Plange, in plaats van een stapel truien en rijen etappes.

Niet voor niets worden de meest aansprekende prestaties behaald door eigenwijze sporters die afwijken de nationale mentaliteit. In 1988 wonnen Nico Rienks en Ronald Florijn een gouden roeimedaille door zich geheel anders voor te bereiden dan de rest, lees heel hard te trainen, veel te rusten en alles in het teken te stellen van de Hoofdprijs, Olympisch Goud. Ook hun studie werd op een lager pitje gezet.

De Holland 8 en Volleyballers van 1996 zijn andere voorbeelden. Beide ploegen trokken hun eigen plan, ver weg van de gezellige kneuterigheid. Direct kregen zij met ferme kracht het stempel “maniakaal” op hun voorhoofd geramd. Doe toch normaal, joh, gekkie. Maar oh wee als ze winnen…Dan zijn wij er gezellig als de kippen bij om in polonaise de zege te vieren. Net als de wereldtitel honkbal vorig jaar, behaald door Curaçaoënaars en een verdwaalde Nederlander. Ineens was het een Oranje boven holladiejee van heb ik jou daar.

Nederlandse voetbalclubs die de Europa League niet serieus nemen, omdat ze via de competitie de Champions League willen halen, maar door hun minachting voor de EL punten verspelen, waardoor de begeerde CL plekken op de tocht komen te staan. Heerlijk gewoon!

Nederland en topsport, het is als zonnebaden op de maan.