(c) ad.nl
In de jaren '70 van de vorige eeuw waren Nederlandse clubs gevreesd. Twee wereldbekers, vier Euopacups twee Uefacups en een verloren Uefa Cup finale (FC Twente) en twee verloren WK finales. Dominant aanwezig waren Johan van Ajax en Willem van Feijenoord, zoals men dat destijds nog schreef.
Beiden waren fenomenale spelers, namen geen blad voor de mond en hadden een mentaliteit die vandaag de dag niet met een complete zon is te vinden. Heden ten dage lopen de heertjes met Dolce en Gabana tasjes, lakken hun haartjes, en smeren extra large kauwgomplakplaatjes op hun huid (echte tattoos doen pijn, joh). Contrasterend met hun zelfvermeende ruige uiterlijk is het extreme juffertjesgedrag, wat zich al dan niet uit in schwalbes, zo goed uitgevoerd dat het een vak op zich dreigt te worden.
Johan en Willem zijn onverbiddelijk. Blijven hangen in hun eigen tijd als speler, da's een gaatje van een halve eeuw inmiddels.
Johan komt met voorbeelden uit zijn eigen tijd. Jany van der Veen en Rinus Michels. Wat Johan vergeet is dat hijzelf voor een halfgevulde Meer speelde, terwijl de Arena tegenwoordig 4 x zoveel mensen bevat. Die zijn door Ajax omgedoopt van supporters tot klanten. En klanten willen nu eenmaal waar voor hun geld. Die zitten al jaren tegen Stuif es In op Tienertoer te kijken, en dachten dit jaar eindelijk wat kerels tussen de acnebrigade te kunnen ontwaren. Helaas is het verboden aankopen op te stellen, Ajax moet en zal lekker eigenwijs ten onder gaan in Europa.
Willem kan niet bevatten dat iemand het embleem van zijn broodheer kust, om vervolgens een week later vrolijk de technisch directeur van een andere club mondeling te laten weten erg tevreden te zijn met de nieuwe werkomgeving, een prachtclub, waarbij alles tot in de puntjes is geregeld. Jo en Wil zijn niet met hun tijd meegegaan, maar krijgen nog steeds zeepkistjes vanwaar zijn hun evangelie mogen schreeuwen. probleem voor hen is, dat hun volgelingen ouder zijn dan zijzelf, en daarmee een uitstervend ras.
(c)ad.nl
Nu we het over uitsterven hebben, wanneer gaan Tanga Martin en Erik Gudde eens iets nuttigs doen? Van Geel heeft in al zijn jaren bij Feyenoord twee goede spelers aangekocht (Janmaat en Toornstra) en verder veel Feyenoorders geschoffeerd, en Gudde is neergezet om een nieuw stadion te regelen, iets waarin hij eveneens dermate succesvol is geweest, dat hij, net al zijn vriend Martin, alleen nog door Ajacieden op handen worden gedragen.
Afgelopen week kreeg VI redacteur Martijn Krabbendam te horen dat de spelersgroep en directie hem geen interviews meer geven. Dat komt, volgens Dirk Kuijt, omdat Krabbendam hem een keer op de cover had gezet, terwijl als als Fenerbahce speler niet wilde dat de Turken in de gaten kregen dat Dirk alleen voor het geld naar hun club was gekomen. Met een uitgestreken gezicht doet hij zijn beklag, en de interviewer durft hem helaas niet te vertellen dat elk blad, zelfs het hopeloos afgegleden VI, een hoofd-en eindredacteur hebben die bepalen waar wat wordt neergezet.
Tanga en Erik houden niet van kritiek, en gaan daarin zover dat ze zelfs een journalist aanpakken. Dat is het laatste wat ik zou doen. Uit betrouwbare bron weet ik dat Krabbendam een integere journalist is, en een aimabel mens. Maar hij heeft ook een groot netwerk en een podium dat VI heet.
Hopelijk kunnen we binnenkort een remake van Ren je Rot zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten