Edith Schippers, CSI

Nog steeds komen oud-wielrenners, wiens carrière rond 1824 ten einde kwam, uit de dopingkast. Eerlijk gezegd is Boogerd een van de weinigen van wie ik het niet verwachtte, op grond van zijn erelijst (hij verloor geregeld van erkende dopingzondaars) en de manier waarop hij bijvoorbeeld van La Plagne moest herstellen. Voel ik mij in het ootje genomen?

Een beetje, ook omdat ik hem ooit complimenteerde met zijn erelijst en geen begrip had voor de weinige waardering die hij tijdens zijn carrière ontving. Daar ik hem verder niet ken en dus ook nooit in mijn toet ben voorgelogen, haal ik mijn schouders op. Bovendien bevestigt het dat de sport niet dopingvrij kan worden beoefend.

Ik schaarde Boogerd steevast bij Frans Maassen en Edwig van Hooijdonk, twee renners die voortijdig hun loopbaan afbraken omdat zij ineens door derderangs Italiaantjes werden voorbijgestreefd als hadden zij hun Pinarello voor een Ducati ingewisseld. Later bleken zij allemaal van dokter Michele een Ferrari-motor te hebben ontvangen

Voor de goede orde, doping is zo oud als de sport zelf, die sinds het einde van de 19^e eeuw in wedstrijdverband wordt beoefend. In de Tourreglementen van de jaren ’20 stond letterlijk dat de organisatie voor fietsen en accommodatie zou zorgen, maar de renners hun eigen dopage moesten regelen. Het is verweven met de sport. Om dat uit te bannen moeten de etappes worden ingekort, opdat renners meer hersteltijd hebben, maar daar zit het probleem.

Dankzij de UCI en de organisaties die blijven volharden in te zware (etappe)koersen, is een grote ronde niet zonder met uranium verrijkt kalfsbloed-extract en The Force te winnen. Omdat elke ronde de stoerste, zwaarste en gekste wil zijn heeft de Ronde van Spanje elf(!!!), ik herhaal 11(sic! sic! sic!), aankomsten bergop. Dit is een open invitatie aan het medisch en chemisch gilde. Wie deze ronde wint, en overleeft, kan een kernramp veroorzaken.

Nu wil uitgerekend Edith Schippers dat Boogerd alles verteld. Deze wijze dame,  beschermvrouw van de huisartsen en ontkenner van matchfixing in het Nederlandse voetbal ontplooit zich nu als forensisch analist.

Wellicht kan zij via een medium aan Maurice Garin (eerste Tourwinnaar in 1903) vragen welke trein hij nam in de editie van 1904, (wat leidde tot zijn diskwalificatie als winnaar). Ook interessant: welke wijn dronk hij tijdens de etappes: Bordeaux Grand Cru of Le Château de la Migraine. Zij kan ook aan Merckx en Zoetemelk (ieder drie maal betrapt) vragen hoe zij het deden.

.

Het zou haar en al die andere heksenjagers sieren als zij zich concentreren op Contador cs. Mannen die nu rijden en heroïsche taferelen voorschotelen waarvan wij inmiddels weten dat die niet naturel kunnen zijn. Kennelijk is het leuker om die arrogante Lance op te knopen, die won van alle erkende dopingzondaars maar als enige moet bloeden, dan de sport te zuiveren. Men liever een koe in de kont dan in het vriendelijke gelaat. Wat mij betreft een ietwat onsmakelijk en vooral, contraproductief.

Daarom ben ik sinds kort dus lid van een Pim Pam Pet club. Met dopingcontroles uiteraard.